Nächste Veranstaltungen

As a well-known anecdote from the beginning of the sixteenth century has it, both Shah Ismail I (r. 1501-24), the founder of the Safavid dynasty in Iran, and Qansu al-Ghawri (r. 1501-16), the penultimate Mamluk sultan of Egypt, composed poetry in Turkic, while their nemesis, the Ottoman sultan Selim I (r. 1512-20) was an excellent Persian poet. Just a few decades later, however, the distribution of these literary idioms changed and the Ottomans came to be heavily invested in Ottoman Turkish, while the Safavids sponsored primarily Persian for literary purposes. How can we account for this monumental cultural shift? Analyzing language ideologies in a handful of literary works produced during this period in either Persian or Turkish/Turkic, the paper revisits nationalist arguments about what changed during the sixteenth century in terms of the relationship between language, state, and religion.

Ferenc P. Csirkés received his PhD in Near Eastern Languages and Civilizations at the University of Chicago in 2016 and is currently an Assistant Professor of History at Sabancı University. Prior to that, he worked at the Central European University in Budapest and at the University of Tübingen. Straddling literary, intellectual, and cultural history, as well as historical sociolinguistics on the one hand, and Persian and Turkish on the other, his research focuses on the interrelation of the politics of language, confessionalization and state building in the larger Turko-Persian world during the late medieval and early modern periods.

İkinci Dünya Savaşı sonlarına doğru Sovyetler Birliği, güney sınırları boyunca genişleme politikası izlemiştir. Bu çerçevede, Moskova, Türkiye’nin doğu illeri, İran Azerbaycanı ve Doğu Türkistan’a yönelik baskılarını artırmıştır. SSCB’nin Güney (İran) Azerbaycan’da toprak ve petrol kaynakları konusundaki talepleri ve bu taleplere ulaşmak için uyguladığı yöntemler, 1945-1947 yıllarında uluslararası bir krize yol açmıştır. Söz konusu kriz, bir süre sonra Soğuk Savaş olarak şekillenmiştir. Güney Azerbaycan, dünyayı neredeyse yarım yüzyıl gerilimli bir ortamda tutan Soğuk Savaş’ın ilk deneme alanıydı. Bu alanın bir tarafında coğrafi, stratejik ve siyasi olarak Türkiye durmaktaydı. Mart 1946’da Tebriz’den hareket eden Sovyet tanklarının hedefinde önce İran’ın güneyi, sonra Musul petrol kaynakları ve son olarak da Türkiye’nin bulunma ihtimali, Ankara’da büyük rahatsızlık oluşturmuştur. Bu bağlamda, Türkiye’nin İran Azerbaycanı’nda Sovyet yayılmacılığına karşı izlediği politika, Sovyet tehditlerinden korunmanın ilk örneklerindendi.

Prof. Dr. Cemil HASANLI Bakü Devlet Üniversitesi Tarih Bölümü’nden 1975 yılında mezun oldu. 1984 yılında doktora çalışmalarını tamamladı. 1993-2011 yılları arasında Bakü Devlet Üniversitesi’nde öğretim üyesi olarak çalıştı. 2016-2017 yılları arasında Doğu Çin Şanghay Üniversitesi’nde misafir araştırmacı olarak bulundu. 1993 yılında Azerbaycan Cumhurbaşkanı’na danışmanlık yaptı. 2000-2010 yılları arasında Azerbaycan Parlamentosu’nda iki dönem milletvekilliği yaptı. 2015 yılında Woodrow Wilson Merkezi (Washington) Ion Ratiu Demokrasi Ödülü’nü almıştır. Türk Tarih Kurumu’nun Şeref üyesidir. 2018 yılında Hasanlı’nın Londra’da Leadership and Nationalism in Azerbaijan. Ali Mardan bey Topchibashov. Founder and Creator (Routledge, Taylor&Francis Group) kitabı neşredilmişti.