Atatürk Kültür Merkezi, Taksim, 2017. Erol Koymen

Erol Koymen (University of Chicago)
Sonik Oksidentalizm ve Sıra Dışının Altyapısı: Türk Modernliğinde Klasik Batı Müziği

Son yıllarda Türkiye’deki kent merkezleri-özellikle İstanbul-Klasik Batı Müziği’nin yükselişine sahne oldu. Bu yükseliş, Kemalist devletin modernist müzik projesinin gerçekleşmesi, yani benim kavramsallaştırmamla “Sonik Oksidentalizm” olarak görülebilir. Ancak en dramatik şekilde 2018 yılında Taksim Meydanı’ndaki Atatürk Kültür Merkezi’nin yıkılmasında görüldüğü gibi, Türkiye devleti bu gelişmede öncü rol üstlenmedi. Daha çok sivil toplum ve ticarî kuruluşların etkisiyle Klasik Batı Müziği gelişti ve devletin modernist projesinin emperyalist ve neoliberal sınırlarını kapsayan bir mekanlar ağında-Osmanlı döneminden kalma kiliselerden misyoner okullarına, holding sponsorlu müzelerden performans merkezlerine- çeşitlendi. Bu araştırmada ilgili Klasik Batı Müziği mekanlarını altyapı olarak incelemek üzere etnografik yöntemleri kullanıyorum ve şu sorulara cevap arıyorum. Bu altyapı belli musicking’lere ve aidiyet fantezileri, hayalleri ve biçimlerine nasıl bir ortam sağlıyor? Oksidentalizmin 20. Yüzyıl Türk modernleşmesi projesi ile 20. Yüzyıl sonu-21. Yüzyıl liberalleşmesi ekseninde sınırları nedir? Son olarak, müzik ve sesin bir altyapı sistemleri ağının bir parçası olarak düşünülmesi, kentteki sosyal yaşamın şekillendirdiği ve onu şekillendiren yeni düşünce olanaklarının önünü nasıl açabilir?